tedavülde

Türkiye son birkaç gündür tarihinin en dramatik günlerini yaşıyor. Üniversite öğrencisi bir genç kız Özgecan Aslan , bindiği minibüsün şoförü tarafından tecavüze direndiği için önce bıçaklanarak öldürülüyor ardından da yakılıyor. Bu vahşi olay ülke genelinde büyük infiale neden oldu. Siyasetçisinden sanatçısına sporcusundan sıradan vatandaşına kadar geniş halk kitleleri yurdun her noktasında bu vahşi cinayeti lanetledi.  Ancak ne var ki, toplum olarak o kadar çok acıyı kanıksadık ki, bu vahşi cinayet de lanetlenmekten öteye gidecek gibi görünmüyor. Son yıllarda ciddi oranda artan kadın cinayetleri, kadına şiddet olaylarında tırmanış, töre adı verilen cahiliye adetlerinin çoğalması vs. Türkiye adına birer utanç vesileleri olarak kayıtlara geçmeyi sürdürüyor.  2004 yılında akrabası tarafından tecavüze uğrayıp hamile kaldığı için suçlanan, aile meclisi kararıyla infaz edilen ve ülkemizde töre cinayetlerinin simgesi haline gelen Güldünya (1), 2013 yılında İstanbul'd

Aşağıdaki fotoğrafa dikkatli bakın! Kaç kişi fotoğraftaki sporcunun kim olduğunu bilecek, açıkçası çok merak ediyorum. Ancak maksadım bu fotoğraftaki kişiyi sormak değil. Fotoğrafın arkasında bir masa ve üzerinde bir yazı var. İngilizce "press" yani "basın" yazısı... Bu yazı, o masanın gazeteciler için ayrıldığını gösteriyor.  Ne var ki masada yalnızca bir kişi oturuyor! Fotoğraftaki sporcu, milli tekvandocu Nur Tatar . Hani 2012 Olimpiyat Oyunlarında Türkiye'ye gümüş madalya kazandıran sporcumuz.  Olimpiyatlarda yer almak bile her sporcuya her ülkeye kolay nasip olmayacak bir başarıdır. Dünyanın en önemli sporcularının kategori farkı olmaksızın -yani olimpiyatta futbol önemli atletizm önemsiz ya da yüzme önemli güreş önemsiz değildir- bir araya geldiği ve kendine has kültürü olan olimpiyatlara katılım sağlayabilmek hatta madalya kazanabilmek bir sporcunun kariyeri açısından zirve noktalarındandır.  "Cep Herkülü" lakapl

Türkiye’de dün yine 40 tane günlük gazete çıktı.   Toplam tiraj ortalama 4 milyon 800 bin. Bu tirajın yüzde 66’sı yani 3 milyon 200 bini muhalif gazetelere ait. İktidara yakın gazetelerin toplam tirajı 1 milyon 200 bin civarı. Yüzde 25. Spor gazetelerinin de 400 bin civarında tirajı var. Freedom House raporunda özgür ülkelerden kaçında dün manzara bundan daha özgürdü acaba? Kuveyt Emiri ülkesindeki basının Türkiye’den bile özgür olduğunu hiç öğrenmez inşallah… Tabii Türkiye’de muhalif basın derken muhalif kelimesi epey kifayetsiz kalıyor. Tayyip adlı katil, hırsız, El Kaideci, İrancı, şeriatçı, Amerikan ajanı bir diktatörden ağız dolusu bahseden, okurlarına da bu tatmini vadeden gazetelere muhalif demek onları da kesmiyor olabilir. Bu diktatöre karşı, herhalde çivi çiviyi söker diyerek Esad’ı bile tutanından, darbe, devrim, tutuklama, Malezya’ya kaçırma Lahey’de yargılatma gibi daha ılımlı çözümler peşinde koşanına kadar her gün yenilenen bir performansa haksızlık olur “muhalif”

Bilimsel ve teknolojik buluşların günlük değiştiği, bilginin, iletişimin hiçbir sınır olmadan en ücra köşelere bile ulaştırılabildiği, sosyal medya kullanıcılarının dünya nüfusunun yarısından fazlasını oluşturduğu bir dünyada yaşıyoruz, modern dünyada! Modern dünya! Başını, Batı dediğimiz Avrupa ve ABD'nin çektiği bizim de gıpta ile baktığımız ve o "medeniyet!"e girmek için can attığımız dünya. Modern dünya! O kadar modern bir dünya ki; her gün onlarca insanın varil bombalarıyla öldürüldüğü bir modernlik! Çocukların ikinci dünya savaşı yıllarını andıran kamplarda açlıktan öldüğü bir modernlik! Darbelerin olduğu, halkın oylarıyla demokratik yollarla seçilmiş liderlerin hapse atıldığı ancak darbeye karşı çıkanlara idam kararları verildiği bir modernlik! Sadece farklı bir dine, inanışa, renge ya da ırka mensup oldukları için insanların diri diri yakıldığı bir modernlik! Günümüz modern dünya kavramının öncüleri olan Batılı ülkelerin kendilerinin dışındaki 'modern o